Musiałam rozchodzić buty na bal maturalny (HAHA, B-A-L), także mentalnie bawiłam się już na imprezach Gatsby'ego nie wychodząc z domu. Siedziałam w 12cm szpilkach w Stanach Zjednoczonych, w jednym z najbardziej wystawnych domów. Blichtr i cekiny. A wśród tego wszystkiego nieszczęśliwy Gatsby.

To kolejna książka z mojego osobistego wyzwania TOP 100 książek BBC:

43. The Great Gatsby, F Scott Fitzgerald 

tytuł: Wielki Gatsby
autor: Francis Scott Fitzgerald

tytuł oryginału: Great Gatsby

Wielki Gatsby - najsłynniejsza powieść F. Scotta Fitzgeralda - w chwili ukazania się został uznany za najpełniejszy obraz ,,straconego pokolenia", którego dojrzewanie do dorosłości przypadło na lata pierwszej wojny światowej.

Romantyczna miłość, przyjaźń, amerykański sen o szczęściu i sukcesie dostępnym dla każdego to stereotypy, które przynoszą głównemu bohaterowi - Jayowi Gatsby'emu, parweniuszowi przedzierzgniętemu w bogacza - tragiczne rozczarowanie. Miłość zniszczył kult pieniądza, przyjaźń okazała się pustym słowem, a sukces finansowy nie wprowadził go tak naprawdę do ,,lepszej" sfery.

Być pięknym i bogatym z dożywotnim wstępem do domu tytułowego Gatsby'ego - to znaczy pięknie żyć.

Książka była dobra, chociaż miałam wobec niej wysokie oczekiwania. Domagałam się czegoś kontrowersyjnego, akcji która przypomina bardziej Niagarę od leciwej Wisły. Liczyłam na dzieło z rozmachem, otrzymałam blichtr. Całość czytało się szybko i bez problemów, ale już teraz nie pamiętam kilku imion bohaterów.

Najbardziej fascynujący jest sam Gatsby. To on napędza czytelnika, intryguje swoją przeszłością i zachwyca bezgranicznym oddaniem i wiernością. Budzi trochę politowanie nad jego naiwnością i tym pustym życiem. Po obejrzeniu zwiastunu najnowszej ekranizacji, Jay Gatsby ma dla mnie twarz DiCaprio. Koniec.

Dlaczego tylko Gatsby przyciągnął moje zainteresowanie i wzbudził pozytywne uczucia? Otóż główny bohater, Nick, jest obrzydliwie przezroczystą postacią, bez charakteru. Pomimo 30 lat na karku. Z kolei Daisy to jedna z tych denerwujących bohaterek, którymi miota się od kąta do kąta, a jedyne na co się użala to ból głowy. Fitzgerald stworzył obłudnych, irytujących, infantylnych bohaterów z elitarnymi maskami na twarzach. Współczuję im. Co ciekawe, po przeczytaniu biografii autora nieuchronnie dochodzi się do wniosku, że duża część książki jest autobiograficzna.

Akcja rozpoczyna się dopiero w połowie książki. Zresztą bohaterowie za dużo nie robią. Głównie spotykają się ze sobą i rozmawiają na różne, przeważnie płytkie, przesadnie grzecznościowe, tematy. W takiej sytuacji należy dodać trochę pieprzu do książki. I tak się stało za pomocą wszelkich pokręconych romansów.

To piękne historia trudnej miłości, w której uczucie schodzi na dalszy plan. Chociaż akcja rozgrywa się w latach 20. XX wieku, to odnosiłam wrażenie jakby konwenanse wyciągnięte zostały wprost od Jane Austen.  Specjalnie uwidoczniona była sztuczność zachowań i zostały pokazane braki w mózgach niektórych osób. Bawiły mnie także pewne rasistowskie teksty typu "jak tak dalej pójdzie, to niedługo murzyny będą się żenić z białymi!". Co za czasy, co za ciasnota umysłu. Jednak dobrze, że pewne rzeczy się zmieniły. Chociaż wiele z nich wcale nie przybrało innego kształtu, dlatego "Wielki Gatsby" może znaleźć dla siebie miejsce w naszych wielce technologicznych czasach. Prawdopodobnie w 2013 roku byłby właścicielem sieci supermarketów, a nie drogerii, jak twierdził w książce.

A maju wychodzi film, dlatego też skłoniłam się ku tej książce już teraz. (CZYTAM ZANIM OBEJRZĘ) Z wielką chęcią obejrzę te widowisko.  I znowu mam wysokie wymagania, ale teraz przynajmniej będę wiedziała, czego się konkretnie spodziewać. Żadnych gangów i mafii z lat 20.
Zwiastun filmu dla zainteresowanych: klik klik

Według mojej skromnej osoby, najlepsza część książki paradoksalnie rozpoczyna się od końca. Mam na myśli to, jak szybko wtedy wszystko się toczy, jak wychodzą wszelkie cechy charakterów. Sam koniec zadziwia i daje do myślenia. Ratuje inne potknięcia w mojej ocenie.

Podsumowując:"Wielki Gatbsy" jest zdecydowanie przeznaczony fanom jazzu, lat 20. XX wieku, Fitzgeralda i lekko autobiograficznych powieści z dużymi pieniędzmi i kłopotami z miłością w tle. To zdecydowanie klasyka, zresztą owa książka jest lekturą szkolną w wielu szkołach średnich w Stanach Zjednoczonych.

 Moja ocena: 3,5/5

Kto chce zagrać w grę: klik klik

Wszystkie creditsy do kochanych tumblrowiczów.