Czy coś Wam wpadło w oko? Postaram się sukcesywnie czytać i wstawiać moje opinie na temat tych książek :) Może macie jakieś typy, co powinnam przeczytać jako pierwsze?

To jedna z tych książek, po które sięgamy będąc albo upadłymi, którzy chcą usłyszeć od kogoś, że "w sumie to jebać to", albo jesteśmy na tyle zaintrygowaniu samym tytułem, że aż skręca nas z ciekawości, co takiego można było wyłuszczyć na 160 stronach. Jak się okazuje, niewiele.

W tym "poradniku" wszystko odnosi się do tego samego: żyj bez planów i celów, a spotka Cię to, co najlepsze. Tak krótko można streścić całość płodu pana Parkina. Co ciekawe, przyjmuję filozofię "fuck it" tylko w połowie, tak jakby część "wisimizmu" jest w porządku, ale z drugą połową kategorycznie się nie zgadzam.
I tutaj muszę odwołać się do prywaty, bo jak niby możemy olewać naszych bliskich, aby żyć w miłości ze światem. Jasne, rozumiem ideę hipisów, ale nie rozumiem zaniedbywania naszych relacji, po to, aby gdzieś znaleźć kogoś, przy którym nie trzeba się napracować. Dbanie o drugą osobę jest chyba każdemu z nas potrzebne, a przynajmniej większość ludzi czuje chęć bycia komuś potrzebnym.

Oprócz tego brak jakiegokolwiek celu w życiu chyba jest jedną z najsmutniejszych idei. Czy nie dlatego tyle osób postanawia targnąć się na swoje życie? Potrzebujemy do czegoś dążyć, choćby to były małe rzeczy. I jasne, nie zawsze uda nam się dojść do celu, ale chyba nie chodzi o króliczka, tylko o to by gonić go. I kolejna mądrość Koejlo: nie samo szczęście jest celem, ale droga do szczęścia.

tutaj mogłabym zapomnieć o wszystkich problemach

Co z kolei nastawiło mnie pozytywnie do tej książki to teoria autora, że jesteśmy zbyt spięci, zbytnio przejmujemy się wszystkim, na co nie mamy wpływu. I to prawda, niektórzy potrafią mieć zepsuty cały dzień, bo niebo jest zachmurzone, a do kawy wlano im zepsute mleko. I ile frustracji mogą rodzić takie z pozoru błahe sytuacje! Wtedy jak najbardziej wyznaję zasadę wisimizmu, chociaż nie ukrywam, jak jest się w złym humorze to i za słona zupa może być powodem do tragizowania.




Moja ocena: 3/5

I w sumie nawet nie mogę znaleźć fajnych obrazków do tego posta. A dobra... raz się mogę posłuchać rady twórcy "Filozofii..."

Bałam się wejść na tę stronkę. Poważnie, gdzieś pomyślałam, że wstyd po ponad roku znowu zaczynać wylewać swoje przemyślenia na temat książek i od nowa budować sieć znajomych z różnych okolicznych blogów. Jednak!
Znowu zaczęłam czytać, siedzę i gdzieś umieram po kątach z bohaterami różnych powieści i po prostu natchnęło mnie do ponownego wypełniania tego blogaska (nie wierzę, że w ciągu roku tak zmienił mi się gust i teraz szablon wydaje mi się dość... dziecinny). Jednak!
Niczego póki co nie zmieniam, stare systemy oceniania książek i moich chaotycznych wypowiedzi będą na swoim miejscu. Może za jakiś czas wprowadzę coś nowego, bo postanowiłam przetestować niektóre książki na swoim życiu. Tak, o. Żeby zobaczyć, ile w tych mądrościach za 30 złotych jest prawdy.

Póki co nie liczę na komentarze i może ewentualnie z dwie zabłąkane osoby wejdą tutaj po codziennej dawce kwejków i cda. Mimo to dzięki z całego serducha i zapraszam niedługo.

“Reading is as productive as it is enjoyable. When I read, I am a harmless, nice and quiet person and I don’t do anything stupid.”

—	‘Reading’ by Robert Walser (translated by Damion Searls)