To moja pierwsza recenzencka książka EVAH, dlatego pełna zaangażowania przygotowałam sobie malutkie karteczki z różnymi uwagami dotyczącymi tego tytułu. Profeska. Załóżmy:)

Przeczytałam niedawno wywiad z Dorotą Masłowską, w którym doczytałam się, że kobieta po 30. roku życie nieuchronnie zmierza w stronę grobu. Dla mnie ta granica przesunęła się na "po 18. roku życia".


Ostatnio wstaję z bólem kręgosłupa, trzaskiem kości i zwyrodnieniem mózgu. Pora sięgnąć po... książkę.

tłumaczenie: Karolina Bochenek 

tytuł: "JOGA. Ilustrowany przewodnik anatomiczny"

tytuł oryginału: Yoga Anatomy, Ypur illustrated guide to postures, movements, and breathing techniques. 

wydawnictwo: STUDIO ASTROPSYCHOLOGII

Innowacyjny, ilustrowany przewodnik łączący wiedzę medyczną, atlas anatomiczny i praktyczny kurs jogi. Każda ilustracja została przygotowana specjalną techniką.
Nowatorskie zaprezentowanie udziału poszczególnych mięśni w układzie statycznym lub w ruchu, umożliwi Ci samodzielne ułożenie efektywnego zestawu ćwiczeń.  

Autor napisał na wstępie, że przewodnik ten ma pokazać połączenie budowy ciała z jogą. Nie skupiamy się więc na duchowości, religii. Jak sam tytuł mówi - to przewodnik anatomiczny i to mnie najbardziej zainteresowało. Dobry wstęp dla zaciekawionych jogą i przepływaniem energii, prawidłowym oddychaniem.

Mamy dziewięć rozdziałów ze wstępem dla początkujących joginów, a następnie omówione są pozycje. Muszę przyznać, że natłok informacji zmuszał mnie do czytania fragmentów kilka razy. Zachciało ci się jogi, to teraz czytaj babo.

Książka zaskoczyła mnie informacjami o budowie ciała. I ja chcę zdawać maturę z biologii? Nawet najprostsza czynność wymaga pracy naszych mięśni, dlatego warto o nie dbać (powiedziała ta, co ślęczy przed komputerem 892 h na dobę).

Już w dynamice oddychania mamy sporą dawkę biologii. Co odróżnia te wydanie od podręczników szkolnych, to opisywanie oddechu z perspektywy jogicznej. Na podstawie naukowej wiedzy jasno objaśniane są terminy takie jak: prana, apana itp. Często dorzucono proste porównania ze znajomymi zjawiskami, przedmiotami, aby łatwiej móc sobie dane zagadnienie zobrazować.

Dowiedziałam się także, że prawdopodobnie mam wiele blokad w swoim organizmie, które utrudniają wszelkie przemiany. Chcę być oczyszczona, więc czytam dalej. (Właśnie przypomniały mi się magiczne chińskie plastry na stopy, które wyciągają wszelkie zło - czym byśmy byli bez Telezakupów Mango)

Wyszłabym na nieczułą, gdybym nie napisała o wydaniu książki. Całość dotarła ofoliowana. Kto nie lubi otwierać kopert, odpakowywać prezentów, że już nie wspomnę o bawieniu się folią bąbelkową? Otóż to. Dopiero otwierając przewodnik (okładka z mięśniami mało przyciągająca) zrozumiałam cenę tego wydania. Gruby, śliski papier, aż chce się dotykać. W sumie zapomniałam już o istnieniu takiego papieru, od kiedy przestałam czytać bajki dla dzieci, a do Polski wkroczył na salony eko trend.
Otóż na końcu znajdują się wszystkie asany odpowiednio pogrupowane (indeks w sanskrypcie i po polsku). Znajdują się tam także różne warianty poszczególnych pozycji.



Jeśli szukacie poradnika, co należy robić po kolei, to możecie się rozczarować. To profesjonalna książka, która, owszem, opisuje wiele rzeczy, jednak nie pokaże w prosty sposób, jak należy stanąć na drzewo.

tak robiono zdjęcia niektóry modelom

Ilustracje są fenomenalne. Co ciekawe, zanim doszło do ich powstania, robiono zdjęcia modelom, czasami na wysokości, żeby wszystkie mięśnie uchwycić. Dopiero później ilustratorka rozpoczęła nam nimi pracę. Muszę przyznać, że nawet nie wiedziałam, że posiadam aż tyle różnych mięśni! :) Myślę, że niektórych do dzisiaj jeszcze nigdy nie używałam.




Podsumowując: Ilustrowany przewodnik anatomiczny jest jakby atlasem, z którego możemy czerpać inspirację, wiedzę o ludzkim ciele, oddechu i energii. Laik może się troszkę zgubić, chociaż są rozdziały wprowadzające w temat. Jednak lektura tej książki moim zdaniem powinna być uzupełnieniem wiedzy o jodze.

Polecam osobom, które ćwiczą jogę, wiedzą jak należy to robić i chcą mieć przy sobie inspirację, przewodnik po różnych aspektach związanych z tymi ćwiczeniami:)


Za możliwość ratowania swojego kręgosłupa dziękuję wydawnictwu Studio Astropsychologii, co jednak nie wpłynęło na treść mojej recenzji.

strona autora: yogaanatomy.org

BTW. Warto czytać nową Masłowską? Mam okazję, ale nie wiem, czy sięgnąć po tę książkę, kiedy stos już sięga sufitu.

 Nie obchodzę Halloween, przebrana byłam raz w życiu. Za pielęgniarkę. Uuu, creepy.
To moja pierwsza styczność z twórczością Stephena Kinga, którego zawsze się bałam. Nie jestem fanką horrorów, ale ciekawość była silniejsza. A w dodatku jego debiut nie jest zbyt długą lekturą:)










Wątek może i dość oklepany. Teraz. Myślę, że w latach 70. to mógł być dobry debiut z interesującym tematem na książkę.

Uwielbiam historie o zemście "nieudaczników", za jakich ma otoczenie. Myślisz sobie, że ktoś jest bezbronnym, łatwym celem - kiedy ta osoba już planuje swój odwet za wszystkie krzywdy. Akurat Carrie niczego nie planowała. Ba, ślepo wierzyła, że jej los się odmieni a ludzie szczerze ją polubią. Jednak w każdej historii trafią się osoby , które okrutnie potrzebują poczuć się lepszymi od innych. Tacy, który wytkną twoje wady tylko by poprawić swoje samopoczucie. I żeby nie musieli myśleć o tej pustce, którą tak obłędnie starają się zapełnić.

Można powiedzieć, że Carrie to zwykła nastolatka. Każdy tam ma jakiś wrogów, jednak podczas lektury zastanawiałam się: czy to wina tej dziewczynki, że się nad nią znęcają? Przecież nie zostałaby tak upokorzona na początku historii, gdyby nie braki wiedzy. Wiedzy, którą (wg mnie) powinna przekazać jej najbliższa kobieta - mama. I tak doszłam do wniosku, że to wszystko jej wina. Może przesadzam, ale to matka wpłynęła na to, jak Carrie wyglądała, z kim się spotykała, gdzie chodziła itp.

Odbiegając na chwilę od głównego wątku: King pokazuje jak chory jest fanatyzm. A religijny fanatyzm wręcz mnie przerażał. Gdzie zaciera się granica pomiędzy wiarą a obłędem? Jak można być tak skrajnym, aby w imię wielkich wartości czynić tak okrutne zło? Nie pojmuję tego i to mnie najbardziej wystraszyło w dziele Kinga.

Tak, nie cała telekineza, której masa w różnych paranormalach. Nie okrutne zachowanie Carrie. Tylko to, co wpłynęło na ostateczny kształt bohaterki. Jej matka to artystka - dzień po dniu tworzyła potwora w swojej córce, który w końcu nie wytrzymał dalszego upokorzenia. Po prostu był zbyt wielki, aby móc go w sobie zdusić.

Wyobraźmy sobie pustą szklankę, do której codziennie ktoś wrzuca malutką karteczkę z upokorzeniem, wstydem, goryczą, obelgą. W końcu te karteczki nie będą się tam już mieściły i siłą rzeczy zaczną wylatywać (jakoś brak mi odpowiedniego słowa, ).

I nie chcę tutaj rozgrzeszać Carrie, jednak nie uważam ją za złą osobę. Pomimo tego, co zrobiła.

Jej historia i ona sama jest po prostu smutna. Współczuję jej.

Historia dość przewidywalna, tym bardziej, że opis z tyłu okładki jest bardzo bezpośredni. Mimo to czytało się szybko. Ta książka zapewniła mi emocje, których szukam w tytułach wydawniczych.

Polecam osobom, które dopiero chcą zapoznać się z twórczością Kinga, poszukują mało strasznego horroru z w miarę przewidywalną akcją. Książka trochę daje do myślenia: zło powraca. Może właśnie ktoś zapisuje nas na swoją własną czarną listę do odstrzału? :)

Moja ocena: 3,5/5

Wiem, że aktualnie czytelnicze serca  szturmem podbija "Delirium". Jednak sama rozpoczęłam przygodę z powieściami Lauren Oliver od jej debiutu literackiego, jakim jest "7 razy dziś". Aż poczułam więź z autorką, kiedy dowiedziałam się, że uwielbia ketchup w takim samym stopniu jak ja :) Ciężkie życie uzależnionego...

autor: Lauren Oliver
tłumaczenie: Mateusz Borowski 

tytuł oryginału: Before I fall 

wydawnictwo: Otwarte

Historia opowiada o nastoletniej dziewczynie, która należy do elity szkolnej. Świętobliwego życia raczej nie prowadzi. Chodzi na zakrapiane alkoholem imprezy. I jedna z takich imprez okazuje się być jej ostatnią...

Jednak Samantha zostaje zawieszona w jakiejś czasoprzestrzeni. I tak oto następnego dnia budzi się w swoim własnym łóżku feralnego dnia, którego umarła. I tak siedem razy. Dla niej istnieje tylko "dziś".

Całość jest zbudowana na motywie "dnia świstaka". Bohaterka codziennie przeżywa to samo, jednak może modyfikować swoje własne zachowanie. I na tym autorka chciała się skupić. Niestety pomimo tego, że Oliver próbowała, aby każdy dzień czymś się różnił, prowadził nas do jakiejś refleksji, JA zaczynałam się nudzić w połowie książki. Po prostu za dużo tego samego jak dla mnie.

Muszę jednak przyznać, że ciekawił mnie pomysł na tę powieść, w której mamy możliwość zmieniania przyszłości. Szkoda tylko, że ten "efekt motyla" i tak prowadził do tych samych wydarzeń pod koniec każdego rozdziału. Mimo to razem z bohaterką staramy się zmienić bieg wydarzeń i w tym czasie uczymy się, co niesie ze sobą gorzka popularność. Czy warto żyć według własnego sumienia, czy może lepiej żyć dla innych i pod publikę? Lauren Oliver daje jasną odpowiedź.

Ta książka nie była jednak optymistyczna. Jeśli szukacie przekazu "nigdy nie jest za późno", to się rozczarujecie. Czasami nie możemy wszystkiego naprawić. Dlatego warto wiedzieć, kiedy przekraczamy granicę. Kiedy jeszcze możemy się zatrzymać i naprawić swoje błędy.

Samantha denerwowała mnie pod wieloma względami. I nie dlatego, że była pusta, próżna i popularna. Nie potrafiła po prostu powiedzieć stop. Czasami może i by chciała inaczej się zachowywać, ale bała się utraty stanowiska, "przyjaciół" i elitarności. 

Język jest prosty i przystępny, taki dla młodzieży o młodzieży. I nie ma się do czego przyczepić w tej kwestii, bo cieszy mnie to, że autorka chciała przede wszystkim coś przekazać. Nie potrzebowała do tego wielkich i ciężkich słów.

Mimo wszystko myślę, że książka nie potrzebowała aż tyle stron. Chociaż rozumiem, że wszystkie zmiany w Sam nie mogły nastąpić z szybkością kupujących na wyprzedażach w Czarny Piątek, ale trochę mnie nużyły jej identyczne przygody.

Jakiś większych cytatów do powieszenia nad łóżkiem też nie znajdziemy. Pani Oliver nie oddziedziczyła po Coelho tego talentu.

Muszę przyznać, że podoba mi się zakończenie. Już myślałam, że będzie tandetne niczym w "Jeśli zostanę". A tutaj przyjemna niespodzianka. Na plus.


Podsumowując, książka "7 razy dziś" jest przystępną powieścią o zmianie w nas samych. I o tym, jak nasze zachowanie potrafi wpłynąć na innych. A same słowa potrafią być zabójczą bronią. Jednak wyłania się pozytywna strona: czasami jeszcze nie jest za późno, żeby coś zmienić dookoła nas samych. 

Polecam osobom, które chcą poczytać niezobowiązującą powieść z morałem, lekką i przyjemność książkę młodzieżową z kilkoma wątkami. Lauren Oliver Ameryki nie odkryła, ale przedstawiła to w dość ładny i estetyczny sposób z pomysłem. Chociaż czasami chyba nie wiedziała już, co ma dalej pisać.

Moja ocena: 3/5

W końcu zajmuję się książkami z Astropsychologii. Zaczęłam czytać wszystkie jednocześnie i dlatego szło mi to jak krew z nosa.


 Tytuł: "W szkole nie nauczono mnie biznesu"

 Autor: Piotr Zarzycki

 Wydawnictwo: Studio Astropsychologii








Sięgając po książkę pana Zarzyckiego liczyłam na jasny przepis na sukces. Jeśli jednak myślałam, że w książce za taką cenę, jaką jest 19,99, znajdę receptę na milionowe kontrakty...

Okładka prezentuje męskie dłonie, które trzymają klucz do sukcesu. A mnie zawsze uczono, że nauka to potęgi klucz. Całe życie w kłamstwie?
Otóż autor książki zagrzewa rodaków, abyśmy wyzwolili się z okowów polskiego szkolnictwa i zamiast pracować dla kogoś - SAMI USTALALI ZASADY, które w sumie zostały już ustalone.

Po pewnym czasie oświeciło mnie, że aby zarabiać miliony muszę najpierw zrozumieć, o czym jest ta książka. I tutaj wychodzi moja niewiedza. Dlatego doradzam, aby siadać do lektury z podstawowymi wiadomościami. Przyznaję, że można w książce spotkać różne wytłumaczenia, jednak byłam na nie oporna.

Samo zjawisko bardzo mnie zaciekawiło. Być może dlatego, że można zauważyć wiele pojęć, nawet CAPS LOCKIEM napisanych. Wszystko układa nam się w solidną konstrukcję tworzącą pewien odrębny świat. Świat biznesu. Chcę się przez chwilę poczuć ważna, dlatego czytam dalej.

Pierwsze skojarzenie, kiedy zaczęłam czytać o MLM? Konsultantka Avon/Oriflame. Poszłam dalej i przypomniałam sobie różne zupki dietetyczne, budynie Cambridge, z którymi miałam kiedyś styczność. Czy na tym można się dorobić?

I to jak. Ta książka przyda się Wam tylko wtedy, kiedy będziecie nastawieni na miliony. A nawet miliony milionów. Autor zachęca nas, abyśmy sięgali po co raz więcej. W końcu apetyt rośnie w miarę jedzenia.
Otóż ta książka nie jest dla osób, które pragnąć żyć od pierwszego do pierwszego, mocząc czerstwy chleb dla konia. To nie książka dla dzielnych studentów psychologii czy licealistów.
To książka dla zdobywców. Tylko czy prawdziwi zdobywcy czytają o tym książki? 

Świetną sprawą są plastyczne opisy danych zjawisk. Autor odnosi się do znanych nam problemów, osób publicznych, zagadnień z "życia wziętych". Jednak całe MLM wydaje mi się tak oderwane od rzeczywistości, że czasami nie widziałam żadnego podobieństwa. Jednak posiadam wielką broń. I znowu wykorzystałam internet, w takich chwilach się nie waham.
Stron w sieci od groma. Aż wątpię, aby 151 - stronicowa książeczka była w stanie ujawnić wszystkie zakamarki duszy idealnego marketingowca.


Podoba mi się podejście autora. Przekonuje nas, że wszystko jest możliwe, jeśli tego pragniemy (zauważyłam nawet odwołanie do słynnego i niestety wyśmianego przeze mnie "Sekretu"). Myślę, że warto dążyć do realizacji swoich marzeń. Należy też wspinać się po szczeblach kariery. Nie tyle dla tych wszystkich milionów monet, o których pisze pan Zarzycki, ale dla samych siebie. Ambicja i chęć satysfakcji już nie są motorem napędowym? Szkoda. Mimo to nadal będę prowadziła tego bloga :)

Świetne jest także to, że możemy popełniać błędy. Książka pokazuje nam, że nikt nie jest idealny i nie zawsze będzie nas stać na sushi. Jednak nie należy się tym zrażać, ponieważ warto wyciągać wnioski z porażek.

Jednak trochę boli mnie fakt, że czasami się gubiłam. W publikacji mieliśmy mieć coś wytłumaczone w 3. rozdziale, później okazuje się, że zostanie to dopiero opisane w 6. rozdziale, a na końcu dowiadujemy się, że pytań jest jeszcze więcej.

Jeśli chcecie zacząć przygodę, radzę rozpocząć czytanie od 16. rozdziału. Tam dopiero dowiemy się JAK coś skutecznie sprzedać.

Autor mówi o sprzedawaniu emocji, a nie konkretnego przedmiotu. I muszę przyznać, że sam jest w tym mistrzem. Nie dowiedziałam się niczego sensownego, a czuję, że mogę iść zdobywać świat. Świetna reklama MLM.

Podsumowując: uważam, że pozycja "W szkole nie nauczono mnie biznesu" zawiera wiele pozytywnych przesłań, które mogą przydać się każdemu, nie tylko osobie startującej w MLM. Autor stwarza także iluzję nieuniknionego sukcesu, co u mnie wywołało uśmieszek na twarzy, ale dla wielu może być optymistycznym akcentem: hej, głowa do góry! Jutro też jest dzień i w końcu się uda.

Komu polecam? Osobom pragnącym dodać sobie wiary w swoje możliwości. To, że ktoś nie ma tytułu magistra jeszcze nie czyni z niego mało przedsiębiorczego. Wszystko drzemie w nas i po prostu należy czasami obudzić tego tygrysa marketingu. Jeśli jednak podchodzicie do tego tak jak ja, to myślę, że powinniśmy zostawić tę książkę i po prostu robić to, co lubimy.

Ale tak w ogóle to nie musicie mnie słuchać, bo taka ze mnie bizneswoman, ile się na lekcji PP nasłuchałam...